In week 8 kreeg ik het bericht dat mijn maatfaag klaar was en dat er geregeld moest worden om ze hier te krijgen. Een aantal dagen later bleek dat een mevrouw uit Laren, die haar eigen faag ging ophalen, ook die van mij wilde meenemen. Een van de dames uit mijn verzorgingsteam is ze daarna bij haar gaan ophalen.
Ik moest zorgen dat ik steriele optreknaalden en steriele spuiten en NaCl (natriumchloride,zoutoplossing) in huis had. Dit om de faag steriel uit de ampul te halen en in te brengen. De eerste dag van behandelen was nogal spannend en ook best wel emotioneel, omdat ik er al zolang mee bezig was en op wachtte en alle hoop erop gevestigd was om zo mijn blaasontstekingen eindelijk aan te kunnen pakken.
Ik moest één ampul oraal innemen en één ampul inbrengen via de katheter en deze minstens een half uur tot een uur afsluiten en z’n werk laten doen. En ‘s avonds voor het slapengaan dit via katheter nog een keer herhalen. Aangezien door het kathetergebruik mijn blaas zo verkleind is, is het binnenhouden van deze vloeistof behoorlijk pijnlijk. De druk wordt dan soms zo groot dat de vloeistof niet (volledig) erin past en ik het niet meer volhield en het vocht langs de slang eruit liep. Daarom zijn we over moeten stappen naar 2 maal daags een ampul oraal innemen. Dit is wel heel jammer, omdat de faag dan niet meer direct in de blaas komt, maar beter dit dan de inhoud verspillen die er niet inkomt.
Volgende keer lees je in Bacteriofagen III of deze aanpak gewerkt heeft.