Afscheid van mijn tante.
Mijn band met haar was bijzonder, was speciaal.
Ik logeerde als klein kind vaker bij haar en mijn oom. Tijdens mijn basisschool leeftijd, gingen we als gezinnen, altijd samen op vakantie. We hadden dan altijd een hele fijne tijd samen. Zonnebaden aan het strand, zwemmen, uit eten etc.
Grappige voorvallen, die voor altijd in onze herinnering zijn gebleven.
Sinds het overlijden van mijn oom, beloofde ik haar wekelijks te bellen Dit heb ik dan ook trouw gedaan, behalve als mijn gezondheid of afspraken het even niet toe lieten.
We spraken dan soms wel een uur over van alles en nog wat. Van ons beider gezondheidsproblemen tot luchtigere dingen, zoals onze maaltijden, de hulp of de therapeut die geweest was. En natuurlijk, die vakantie herinneringen.
Zaterdag 26 februari is ze, op 84 jarige leeftijd, rustig ingeslapen.
Wat zal ik haar en onze gesprekjes missen.
Bij de afscheidsdienst sprak ik een gedicht, van eigen hand, voor haar.
NOOIT MEER
De pijn, nooit meer.
Het verdriet, nooit meer.
De angst, nooit meer.
Het vertrouwen, voor altijd.
De stilte, voor altijd.
De liefde, voor altijd.
Voor altijd, nooit meer.