Vandaag, 19 april, is het een jaar geleden dat ik in bed belandde. Over hoe dat verliep lazen jullie de vorige keer (Zie het vorige artikel).
De weg naar meer licht en verbinding, mèt en in mezelf, heb en ben ik steeds meer aan het vinden. Dit geeft soms letterlijk zoveel licht dat ik mijn lichaam niet meer voel en ervaar dat ik als een lichtbundel boven mn bed zweef en alleen maar Licht ben.
Mijn armen, die al jaren zeer vergroeid, verkrampt en vooral pijnlijk zijn, kan ik sinds enkele weken door mijn zorgverleensters laten optillen tot schouderhoogte. Terwijl dit voorheen slechts enkele centimeters kon met veel pijn. En mijn schoudergewricht laten ronddraaien, zonder enige pijn. Mijn benen voelen meestal weer als ‘van mij’ en dat gevoel is zowel voor mij als ‘mijn dames’ geweldig om te mogen ervaren en smaakt naar meer
Met veel liefde, hoop en vertrouwen werken we samen aan deze verbeteringen maar zijn vooral ook heel dankbaar voor dat wat er nu is.
Wordt vervolgd…
Veel liefs allemaal, Monique ❤️