Begin december kreeg ik een telefoontje van Jeanique de Ridder van Omroep Max. Zij vertelde dat ze een bericht had ontvangen van Frederique, één van mijn zorgverleensters. Frederique had de redactie gevraagd of zij iets konden/wilden betekenen ivm mijn huisvesting en de crowdfundactie, die de dames hadden opgezet.
In deze, konden zij helaas niks betekenen, maar omdat mijn verhaal hen raakte, wilden ze toch graag iets voor me doen.
Ik mocht voor woensdag 11 december een uitje in de buurt bedenken en zou op die dag geïnterviewd en gefilmd worden. Na enig aarzelen en overleg met Frederique, besloot ik hieraan mee te werken.
Die woensdag werd ik eerder verzorgd, zodat ik zonder extra stress op tijd klaar zou zitten in de woonkamer. Om elf uur arriveerde het hele opnameteam, bestaande uit zes mannen met oa camara en geluid en redactrice Jeanique. Na die lange autorit vanuit het 
noorden, hebben ze eerst een kop koffie gedronken met een lekker stukje limburgse vlaai.
Daarna begon het gesprek en werden vanuit verschillende hoeken opnames gemaakt. Anderhalf uur later arriveerde Jan Slagter zelf. Ook dit gesprek werd gefilmd en we vertrokken met z’n allen richting Maastricht. Onderweg in de taxibus ging het filmen en interviewen gewoon door.
Als eerste stopten we bij mijn geboortehuis, waar we reeds verhuisden toen ik pas enkele maanden oud was. Van daaruit liepen we naar de bekende ‘Bisschopsmolen’. Deze molen, die volgens overlevering al dateert uit de 7e eeuw, maalt nog steeds meel voor de speltvlaai en speltbroden die verkocht worden. Een deel van het team, inclusief Jan zelf, kochten brood en gebak. De vlaai van Jan was alleen niet voor thuis, zoals hij gezegd had, maar die gaf hij aan mij. 
Waarna we richting Vrijthof gingen, alwaar we de kerstmarkt ‘Magisch Maastricht’ bezochten. Wat voelde dit raar, omringd door de hele crew het plein op te lopen. Veel mensen die keken en zwaaiden naar Jan.
De eerste stand, die ik zag was die van ‘Le Salonard’ gerund door Monique Houbiers, één van de tweelingzussen die mij sponsoren middels hun runs die ze organiseren. 
We kregen daar een overheerlijk stukje noten/vijgen brood te proeven met gorgonzola crème. Dit was zo lekker, vond ook Jan, dat hij dit kocht en wederom aan mij gaf.
Het begon een beetje ongemakkelijk te voelen om zomaar al die dingen te krijgen. Maar het hield nog niet op, we gingen nog samen op de foto 
en een stuk verderop kreeg ik bij een stand met Tunesisch aardewerk, een mooie schaal. Uiteindelijk kwamen we aan bij ‘het huis van de kerstman’. 
Deze ontving mij zeer vriendelijk en ik werd daar toegesproken en verrast door Jan. Deze bood mij, middels een voucher, de mogelijkheid om tien taxiritten te boeken door geheel Nederland, zodat ik gemakkelijker een uitje zou kunnen maken.
Met als klap op de vuurpijl, twee tickets voor het Rijksmuseum en twee tickets voor het Concertgebouw. 
Twee uitjes die ik al heel lang, zo heel graag wil. Ik schoot dan ook een beetje vol en bedankte Jan met een dikke kus. Eenmaal buiten namen we afscheid en het team vertrok weer richting het noorden.
De taxichauffeur bracht ons weer terug naar huis alwaar we beiden even moesten bijkomen van alle drukte en indrukken die dag. We genoten nog van een heerlijk stuk speltvlaai en ‘s avonds viel ik moe maar zeer tevreden in slaap.
Vanaf toen begon het afwachten hoe de uitzending eruit zou zien. Deze vond plaats op zondag 29 december. Ik zat er helemaal klaar voor, eigenlijk zelfs zenuwachtiger dan bij de opnamedag. Maar het viel alleszins mee. Alhoewel het altijd lastig is om jezelf op beeld te zien, was er ook veel, niet in te zien of te horen. Er bleef van de vele opnames slechts een 8 à 9 minuten over. Maar de reacties na afloop waren allemaal positief, ook van veel onbekende mensen.
En het was gaaf om dit te mogen meemaken.
Bekijk de uitzending via deze link: